Nieuws

Hallo jij!

Wat een eer dat jij dit stukje wilt lezen, zeker na de traumatische ervaring van de vorige ‘vanuit het bestuur’, waarin Sam ChatGPT uit de kast haalde. Noem het efficiënt of lui, het was in ieder geval een goede karakterschets van ons Sammie.

Ik schrijf dit echter wel echt zelf en met een hoop enthousiasme. Er is namelijk genoeg om over te vertellen! Het bestuursjaar vliegt aan ons voorbij, en elke gebeurtenis en activiteit voelt alsof we een nieuwe mijlpaal passeren. Zo hebben we drie weken geleden de hALV gehad, een mega-’wow-zijn-we-hier-al’-moment. Dit was de eerste ALV waar wij zelf verantwoordelijk voor waren; het ging ontzettend goed! Ik vraag me wel eens af of leden door hebben hoeveel werk er in in zo’n ALV zit, en hoe ontzettend leuk het is om daar jullie koppies te zien en te delen waar we allemaal mee bezig zijn. Daarna mochten we rechtstreeks door naar de bestuursvrije week, die voor het eerst ooit georganiseerd werd. Ik merkte dat het geen overbodige luxe is om als bestuur er even een weekje tussenuit te kunnen, want zonder dat je het doorhebt, gaat Van Slag je leven een beetje beheersen. Toppertjes van de vereniging wilden wel een weekje bestuur 38.5 spelen en onze taken overnemen. Dit betekende dat wij met volle teugen konden genieten van het ToCo Blacklight toernooi (dit was siiiick!). Niet te hard hoor, want de volgende ochtend stond er een vlucht naar Gran Canaria op de planning. Alleen Linda had de “beetje rustig aan”-memo niet helemaal gekregen, en hebben we nog lam door de douane heen moeten slepen om 06.00 ‘s ochtends. Je weet wat ze zeggen: een goed begin is het halve werk.

En eerlijk, de vakantie was heerlijk. Als chaotisch gezinnetje hebben we met z’n zessen het appartement veranderd in een bende, het strand onveilig gemaakt, meegedanst met Spaanse dametjes, door de bergen gescheurd met een 7-persoons wagentje (Sam was aan het rijden, Marit is een paar keer bijna uit de auto gesprongen uit doodsangst) en ontzettend veel pina coladas gedronken. Zittend aan zee met een biertje en pizzapunt in de hand hebben we samen een traantje weggepinkt (oké, alleen ik dan). Wie had een half jaar geleden kunnen bedenken dat we daar met z’n zessen zouden eindigen?

Bij terugkomst wachtte het normale bestuursleven weer op ons. Ik kan je vertellen dat sommige taken ondertussen m'n neus uitkomen (zaaldiensten, ugh - ik wil gewoon dansen in het sportcafé!), maar we vinden nieuwe manieren om het leuk te houden. Ooit gehoord van een Bestuurlijke BierBidon? Nee? Ik ook niet. Terwijl we terug in een routine rollen, zijn we ook heel veel nieuwe dingen aan het doen. Zo was er afgelopen weekend voor het eerst sinds corona weer een liftweekend, dit keer naar Hamburg. Wat een succes! Volgende week vindt de eerste Van Slag Kom Kijken-dag plaats en gaan we los bij een silent disco met andere studentensportverenigingen. Daarna begint het warmer te worden en vindt er zowat elke week een activiteit plaats; een super leuk vooruitzicht!

Daarbij kan ik niet anders dan afsluiten met een andere mijlpaal: ondertussen zijn de sollicitaties voor het volgende bestuur open. Het is bizar om te bedenken dat nieuwe mensen deze hele ervaring gaan meemaken, al zal die anders zijn dan die van mij. Want, dansjes in de keuken met Sam, late avondjes eindigend met fiets-en-al op de grond met Marit, droge grapjes met Karlijn, beppen met Luna en sjansen met Linda; dat zijn de ervaringen die mijn jaar zo’n feestje maken. En dat gun ik iedereen! 

Veel liefs, 

Lynn