Vanuit het bestuur #37.2
Lieve Van Slaggers,
Wat is dit tot nu toe al een bijzonder Van Slag jaar! In september begonnen we met z’n allen heel hoopvol aan een nieuw seizoen: er kon elke dinsdagavond worden gevolleybald en zelfs bier worden gedronken in het café op Oly. Totdat omikron toch iets besmettelijker bleek dan gedacht en we in Nederland weer in een lockdown belandden. Eerst het café dicht, geen publiek meer en uiteindelijk zelfs helemaal geen volleybal meer op de dinsdagavond. Er kon nog eventjes overdag gevolleybald worden, maar dat was toch anders dan onze vertrouwde dinsdagavond… Na ruim anderhalve maand in lockdown kregen we afgelopen weekend het verrassende nieuws dat we vanaf komende week weer mogen volleyballen, woehoe! Erg onverwachts en dus gelijk dit weekend een spoedvergadering. Het is veel schakelen door de telkens wijzigende coronamaatregelen, dus bestuur zijn dit jaar is zeker een uitdaging. Het belangrijkste is dat we weer kunnen volleyballen, daar kijk ik in ieder geval enorm naar uit!
Naast dat het op volleybalgebied een interessant jaar is, is dat het ook zeker op bestuurlijk vlak. Zoals jullie wel weten is Job in oktober gestopt als teamcoördinator vanwege persoonlijke redenen en zijn wij daarmee ook een heel fijn en leuk bestuursgenootje kwijtgeraakt. Dit was best even een moeilijke en gekke periode, waarin we tijdelijk met z’n vieren bestuur waren en de TC plots de taken van teamcoördinator over heeft genomen (toppers!). Gelukkig hebben we veel lieve berichten en steun gekregen vanuit de vereniging en hebben we nog steeds goed contact met Job. Ook zijn we heel erg blij dat onze zoektocht naar een nieuwe bestuursgenoot uiteindelijk zijn vruchten heeft afgeworpen. Komende maandag hopen we op de extra ALV Emma in te stemmen als vicevoorzitter van het 37e bestuur. We hebben er heel veel zin in om met z’n vijven de rest van dit jaar tot een succes te brengen!
Vanwege corona konden een aantal activiteiten niet doorgaan zoals gepland, maar gelukkig zijn Van Slaggers creatief en werden er nog genoeg leuke dingen bedacht. Zo hebben we met een aantal sjaarsen cocktails gedronken op één van de laatste avonden dat de kroegen nog open waren (en daarna met bestuur véél te lang op pizza’s gewacht en toen dus maar Ten Beste besteld), is er door veel mensen alsnog in groepjes gedineerd als een alternatief Cycling Dinner en was er een superleuke radioshow in plaats van een echte biercantus. Het is hoopgevend dat er besloten is om zo snel in 2022 al te gaan versoepelen met de maatregelen, ondanks het hoge aantal besmettingen. Er staan namelijk nog zoveel leuke activiteiten op de planning dit jaar en ik begin steeds meer hoop te krijgen dat deze echt door kunnen gaan. Volgende week staat als eerste de ToCo op de planning en later in het jaar kunnen we hopelijk met z’n allen meedoen aan een benefiettoernooi, Weekendje Weg, gala, Van Gras en nog veel meer… Ik kan niet wachten en hoop dat ik nu niet té optimistisch ben, maar er is in ieder geval genoeg om naar uit te kijken!
Op moment van schrijven ben ik net terug van een fantastische week wintersport! Ik heb genoten van de sneeuw, het skiën (mijn tweede keer op wintersport ooit, met als persoonlijke overwinning samen met Jasmin en Wotte best wel netjes van de rode piste af!), alle lieve mensen die meegingen en mijn leuke kamergenootjes. Misschien dat we met iedereen die mee was iets te veel genoten hebben van het ouderwetse dinsdagavondgevoel in de Yeti-bar: er werd gemexxt, er werd bier getapt door onze persoonlijke Oly-medewerkers Koen, Jasmin en Wotte, er stonden stoelen op schouders en er werd stiekem gedanst en gezongen op “Jè bent ut voâh mèn”. Achteraf gezien had ik het niet anders willen hebben en was het zeker een onvergetelijke, knetterpositieve week. Gelukkig zijn we allemaal veilig terug in Nederland. Bedankt Marleen en Lianne voor jullie nachtelijke autorit en glijpartij op de berg! Bedankt Jelle, Trees en Bente voor de organisatie! Volgend jaar weer?!
Goed, ik hoop niet dat ik jullie heb verveeld met mijn ellenlange column. Kort van stof zijn is niet mijn sterkste punt, zoals veel van jullie weten. Graag wil ik nog afsluiten met aangeven hoe blij ik ben dat ik nog een bestuursjaar doe. Ik weet dat veel mensen me voor gek hebben verklaard, maar ik ben nog steeds heel tevreden met de keuze. Voorafgaand aan mijn sollicitatie had ik het er met Sander over dat ik alleen nog een jaar zou willen doen met de voorwaarde dat het uitdagend zou zijn en niet vergelijkbaar met het 34e bestuur… Nou, uitdagend en anders is het als voorzitter in dit wisselende jaar zeker :) Het kost me ook zeker iets meer tijd dan ik van tevoren bedacht had en die masterstage die ik eigenlijk dit jaar wilde gaan doen heb ik maar even uitgesteld. Gelukkig heb ik hele lieve, enthousiaste bestuursgenoten en blijft Van Slag een fantastische vereniging waar ik me graag voor inzet. Ik heb enorm veel zin in de rest van dit jaar en hoop jullie allemaal snel te zien op de dinsdagavond in de hal (of misschien wel in het café) of bij een leuke activiteit!
Tot snel!
Veel liefs,
Miriam
P.s. heel fijn dat ik op deze foto niet de enige ben die mijn ogen niet op kan houden :)
