Vanuit het bestuur #33.6
Lieve Van Slaggers,
Op mijn ena laatste dinsdagavond van de laatste ronde zit in hal 1 te kijken naar een lekker en sportief potje volleybal. Inene schiet het me te binnen dat ik de laatste bestuurscolumn moet schrijven, dus bij deze! Het jaar is keihard voorbij gevlogen, dat besef ik me pas nu ik mijn overdracht voor mijn opvolger, Jelle, aan het schrijven ben.
Ik weet nog hoe blij ik was toen Iris mij belde met de mededeling dat ik activiteitencoördinator mocht worden in het 33e bestuur van onze fijne vereniging. Vanaf dat moment begon de achtbaan te rijden: eerste vergaderingen, een beleidsplan schrijven met elkaar, ingestemd worden, de beruchte overdrachtsdag, de UITweek, de start van het nieuwe seizoen, mijn grote commissiepuzzel, een voor een allerlei eerste activiteiten: en nu heb ik het alleen nog maar over wat hoogtepunten uit de eerste maanden. Die achtbaan waar je in terecht komt is zo leuk, soms best een beetje spannend en stressvol: je kunt er eigenlijk niet uit en wanneer er op drukke momenten drie loopings achter elkaar komen, kan dat best pittig zijn. Het is een jaar waarin ik veel geleerd heb over de noodzaak van communicatie, over mijzelf, over heel veel lieve vrienden, over mijn ontzettend lieve oud-activiteitencoördinator die altijd voor me klaarstaat, over samenwerkingen met, binnen en tussen commissies en over de kracht van mijn toppers van vrijwilligers. Het is zo leuk om een groep mensen te begeleiden die met elkaar alles op alles zet om vette dingen te organiseren! Ik ben afgelopen jaar zo vaak zo trots geweest als er een commissie, na lange voorbereiding, stond te knallen op hun evenement. Ik hoop zo dat de commissiegenoten hier evenveel energie uit hebben gehaald als ik dat elke keer doe!
Dan is er nog één groep die ik nog niet genoemd heb van wie en over wie ik heel veel geleerd heb afgelopen jaar en dat is mijn lieve volslagengekke bestuurtje. Trots, trots, trots ben ik op het harde werk dat er afgelopen jaar voor én achter de schermen verricht is. Met bestwel een beetje pijn in onze groene van slag hartjes geven we het stokje door aan de zes toppers die komend jaar de kar gaan trekken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik toch een beetje opgelucht ben nu wanneer het einde van de achtbaan in zicht is. Ik heb vooral heel veel zin in alle tijd die er gaat komen voor allerlei volslagen gekke en leuke dingen met m'n 33e!
Lief bestuur, lieve commissies, lieve van slaggers: bedankt voor dit jaar! Compleet uit balans, onwijs genoten :) Veel liefs, Do
