Vanuit het bestuur #40.2
Lieve allemaal,
De kerstvakantie staat op het punt van beginnen, 2025 komt steeds dichterbij, dus het is tijd om een terugblik op 2024 te doen. Mijn 2024 is een heel bewogen jaar geweest. Veel is veranderd en je kan je eigenlijk afvragen wat er bij mij nog hetzelfde is gebleven het afgelopen jaar. Er zijn een paar dingen onveranderd, ik woon nog altijd in Zeist (wel intern verhuisd) ik speel nog steeds in de Smashed Potatoes (teamsamenstelling is veranderd), werk nog steeds bij Lyceo (op een andere school) en mijn ouders wonen nog steeds in het mooie Friesland! Hier houden de overeenkomsten met het begin van het jaar wel een beetje op. De grootste verandering die heeft plaatsgevonden is toch echt wel dat ik nu bestuur ben bij deze vereniging. Ik wist eigenlijk al heel lang dat ik hier heel graag bestuur wilde doen, dus dan is het extra leuk dat het nu ook is gelukt. Het voelt nog als de dag van gisteren dat ik mijn sollicitatiebrief aan het schrijven was, samen met Kees. Vanaf moment 1 waren wij eigenlijk al samen bezig met bestuur, net zoals nu hihi. Op de dag van de sollicitatiegesprekken had ik samen met Casper onze wekelijkse werksesh. Ik kon me alleen niet zo goed concentreren, want ik had later die middag nog mijn sollicitatiegesprek. Gelukkig was Casper daar om me gerust te stellen en me goede moed in te praten voor de sollicitatie. Hij had die ochtend nog dezelfde sollicitatie, dus kon me uit ervaring goed motiveren. Toen begon het lange wachten… Uren, dagen, weken gingen voorbij tot we eindelijk het verlossende woord te horen zouden krijgen. Gelukkig kwam daar in de tussentijd Ward weer terug uit Australië en het moment dat Casper mij vertelde dat hij weer terug was, rende ik naar buiten (ja, het was toen nog mooi weer met zonneschijn) en sprong ik in Ward zijn armen. Na een paar maanden weg te zijn geweest, konden wij nu weer verder met het opbouwen van een mooie vriendschap die aan het ontstaan was. Om meer afleiding te zoeken, was ik natuurlijk elke woensdag bij de training te vinden. Daar heb ik Pien leren kennen. Samen trainden we bij belofte en we werkten toen al hard aan onze samenwerking, alleen toen als setter en dia. We konden elkaar steeds beter vinden, maar verder spraken we elkaar niet echt. Linda ken ik al vanaf moment 1 dat zij bij Van Slag kwam. Toen ik mijn eerste volledige jaar in ging en zij bij Van Slag kwam, zaten we zomaar opeens samen in het groepje op introkamp (St. Patricksday <3!). Toen het moment dan ook daar was en we allemaal bij elkaar kwamen in Zeist, waar ik een keer geluk had en maar 5 minuten hoefde te fietsen :). Na enige tijd mochten de blinddoeken af en kon het avontuur met ons zessen beginnen! Vanaf begin mei begon dit mooie, grote, uitdagende avontuur, maar gelukkig doe ik het niet alleen, maar met nog 5 andere hele lieve bestuursgenootjes <3. Ik ben super blij dat ik met deze 5 mensen dit jaar mag meemaken en hebben dan ook al veel beleefd. Een van de dingen die me altijd zal bijblijven is de minivakantie in Maarssen, waar we elkaar heel goed hebben leren kennen. Maar ook de kleinere dingen zoals de kerstfoto’s maken in de Intratuin en het taartje eten in het café daar, omdat we nog moesten wachten op Joris, zijn echt momenten die ik voor geen geld had willen missen. Elke week is weer een feest (voor mij iets te vaak letterlijk een feest) en elke week is uniek en ik kan niet wachten tot volgend jaar, waar we alleen nog maar meer avonturen gaan beleven en herinneringen voor het leven gaan maken.
Nu heb ik eigenlijk alleen nog maar teruggeblikt op het eerste moment dat we bestuur zijn geworden, maar nog helemaal niet op de afgelopen maand. Het is de decembermaand, dus het is druk druk druk, maar wel met veel leuke activiteiten. Zo gingen we aan het begin van december dan eindelijk foto’s in onze pakken maken in de Domtuin (in de regen en met 5 graden) en hebben we daarvoor dus onze kerstfoto in de Intratuin gemaakt. Ward ging daarvoor de kerstmutsen van Olympos ophalen, maar was even vergeten dat zijn nette schoenen nog in Leidsche Rijn lagen, dus heeft de arme stakker in de regen van de campus naar Leidsche Rijn via Overvecht moeten fietsen, om vervolgens weer naar Vaartsche Rijn te gaan. Hij kwam dan ook helemaal doorweekt aan, maar dat mocht de pret niet drukken. Na een rondje te hebben gelopen in de Intratuin (waar niet heel is gebleven…) besloten we op te warmen in het café met een taartje. De dag hiervoor was het trouwens tijd om sinterklaas te vieren op de dinsdagavond, dus bezochten sinterklaas en Ballie een bezoekje aan de velden! Die donderdag was het dan echt tijd voor pakjesavond en hoe kan je die nou beter spenderen dan 4 uur lang in de Poema dansen met gratis, onbeperkt bier. Later in die week hebben we met de helft een bezoekje gebracht aan de relatiedag van Protos en hebben we de Heren 2 quiz proberen mee te doen, al ging dit niet altijd even goed. Ook heeft ons cadeau aan 39 eindelijk plaatsgevonden, want aan het einde van deze drukke week hebben we met beide besturen de Duke of Tokyo bezocht en de sterren van de hemel gezongen! De hoogste score die we daar hebben behaald was geloof ik 60, oepsie. De week erna was iets rustiger, maar hadden we op de zaterdag het eerste beachtoernooi. Onder het genot van glühwein was de strijd tussen ons zessen aan, want we waren verdeeld over 4 teams! Dit was erg lachen en uiteindelijk stond niemand van ons in de finale hihi. De afgelopen week was het dan echt eindelijk tijd voor onze constitutieborrel, nadat de vorige was verplaatst, omdat Kees ziek was. Vele besturen zijn langsgekomen om ons te feliciteren en bijna alles en iedereen is wel gebrast, behalve Kees en ik :). Donderdag hadden we een dubbele boeking in de agenda, dus moesten we helaas opsplitsen. Casper, Ward en ik waren bij een presentatie over de toekomstplannen van Olympos en Kees, Pien en Linda waren aan het lasergamen met de AcCie! Gelukkig kwamen onze wegen weer samen bij de naborrel en hebben we de avond afgesloten in Ten Beste. Geen tijd om te feesten, want op 20 december was Pien namelijk jarig en gaan we dit groots vieren! Daarom gingen we donderdag vroeg naar huis, zodat we op de vrijdag weer fris en fruitig naar Pien haar feestje konden gaan. Hierna is het tijd voor de kerstvakantie en gaan we heerlijk uitrusten van de afgelopen weken. Dit wordt dan ook voor het eerst sinds de zomervakantie dat wij elkaar meer dan een week niet gaan zien, wat misschien best onwennig gaat zijn. Tijd met familie doorbrengen is echter ook belangrijk en wie weet ga ik ze helemaal niet missen in de kerstvakantie (al schat ik die kans wel klein). Gelukkig zien we elkaar weer met oud en nieuw, dus zo lang hoef ik nou ook weer niet zonder ze te overleven.
Ik hoop dat iedereen net zoveel van de vakantie gaat genieten als dat ik ga doen en wens dan ook iedereen fijne feestdagen toe en alvast een gelukkig nieuwjaar. Ik kan niet wachten om iedereen weer te zien (mits je niet op wintersport bent) op de volgende dinsdagavond, want om eerlijk te zijn, die ga ik zeker wel missen in de vakantie :(.
Liefs,
Berber
